آشنایی با روزنامه نگاری زیست محیطی و مولفه های محیط زیست
تاریخ روزنامه نگاری زیست محیطی را عده ای به سابقه تجربیات اکتشافی کریستف کلمب ارجاع می دهند. با این که شیوه طبیعتنویسی، تاریخچه غنی دارد.
مولفههای روزنامهنگاری زیست محیطی در ایران
روزنامه نگاری زیست محیطی پیوندی عمیق با مسائلی دارد که در ادامه از آن یاد می کنیم. تغییرات آب و هوایی، بحرانهای طبیعی و تاثیرات جوامع صنعتی بر طبیعت، «توسعۀ پایدار» و «محیط زیست» را به مسئلهای جهانی تبدیل کرده و بهرهگیری از رسانهها و تدوین مدل مطلوب «روزنامهنگاری محیط زیست»برای مطبوعات در صدر پیگیریهای کارشناسان «محیط زیست» و «ارتباطات اجتماعی» قرار گرفته است. در ایران نیز ظهور مسائل زیستمحیطی از جمله خشکشدن تالابها، پدیده ریزگرد و… لزوم افزایش توان حرفهای رسانهها و توجه به روزنامهنگاری محیط زیست را دوچندان کرده است.
معیارهای تخصصی روزنامهنگاری محیط زیست، مولفههای روزنامهنگاری محیط زیست در ایران، ضرورت توجه به خبرنگاران محیط زیست جهت ارتقا سواد زیست محیطی در جامعه، آسیبشناسی اخبار و گزارشهای محیط زیست، ویژگی خبرنگاران در حوزه محیط زیست می باشد.
روزنامه نگاری زیستمحیطی به معنای جمعآوری، اثبات، پخش و نمایاندن اطلاعات راجع به رویدادها، گرایش ها مربوط است.
روزنامهنگار زیستمحیطی کیست؟
برای آنکه فردی یک روزنامه نگار زیستمحیطی باشد یاید زبان و شیوه علمی را درک کند، از وقایع زیستمحیطی تاریخی آگاه باشد، در جریان تصمیمگیریها درباره سیاستهای زیستمحیطی و کار سازمانهای زیستمحیطی باشد، درکی کلی از ملاحظات زیستمحیطی معاصر داشته باشد، و علیرغم پیچیدگی این اطلاعات توانایی رساندن آنها را به عموم مردم داشته باشد. روزنامهنگار زیستمحیطی در قلمرو ارتباطات زیستمحیطی قرار میگیرد و سرچشمههای آن را میتوان در طبیعتنویسی جست. ک اختلافنظر اساسی در مورد روزنامهنگاری زیستمحیطی عدم توافق مداوم در باره چگونگی افتراق دادن آن از ژانرها و رشتههای پیوسته به آن است.
تاریخ روزنامهنگاری زیستمحیطی
تاریخ روزنامه نگاری زیست محیطی را عده ای به سابقه تجربیات اکتشافی کریستف کلمب ارجاع می دهند. با این که شیوه طبیعتنویسی، تاریخچه غنی دارد. این سنت در آثار طبیعتنویسان برجستهای مانند رالف والدو امرسن و هنری دیوید ثورو در اواخر قرن ۱۹، جان باروز و جان مویر در اوائل قرن بیستم و آلدو لئوپولد در دهه ۱۹۴۰ ادامهمییابد. شکل گیری این رشته روزنامهنگاری زیستمحیطی بعد از دهههای ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ می باشد.
سرفصلهای روزنامهنگاری زیستمحیطی
آلودگی هوا، تنوع گونهها، آلودگیهای محیطی، پرتوتابی به غذاها
محصولات غذایی با تغییر ژنتیکی،تغییر جهانی آب و هوا، آلودگی آبهای زیرزمینی
تامین آب، سلامت شغلی، نازکشدن لایه اوزون، پیشگیری از آلودگی
رشد جمعیت، سلامت زیستمحیطی، عدالت زیستمحیطی، بیماریهای زیستمحیطی
اقتصاد زیستمحیطی، اخلاق زیستمحیطی، زیستبومها
انرژی، آموزش زیستمحیطی، حفاظت زیستگاههای حیوانات، مدیریت دفع مواد زائد، حیات وحش.
ارسال دیدگاه
مجموع دیدگاهها : 0در انتظار بررسی : 0انتشار یافته : ۰